کسی بیادت هست

ای تقدیر های خوب که چقدر دیر رقم میخورید ....این هم از سر بی خیالی دل ماست که همیشه به گردتان نمیرسد ...
بیچاره تامی آید نفسی تازه کند شرجی لحظه های دم کرده خفه اش میکند ...اصلآ آب از آب تکان نمی خورد اینجا وقتی کسی غرق میشود.....
انگار نه انگار که تو غریبه ای و دلت میخواهد سیر گریه کنی ...

گیرم همه ی گندم ها را به دریا بیندازم سقوط آزادت از آسمان هفتم را چه کنم ...دیشب بهشت را در استکان چای دیدم که هی مادر به من میداد و پر از بهشت بود...
اینبار همه ی عالم را میفهمانم که تو نباید اینقدر تنها راه خودت را بروی ....

اما تقصیر من نیست عزیزم....که چقدر تنهایی و خودت را به آن را ه زده ای...